Eens dacht ik te kunnen vliegen. Ik was een jaar of 8, het was windkracht 12, of 13 en die wind had al het water uit de Waddenzee geblazen. De boot die ons naar huis zou brengen lag stil in zijn haven en wij zaten vast op het einde van de wereld. Na talloze koppen warme chocolademelk (voor mij) en glazen bier (voor mijn vader) waagden we ons weer naar buiten. De wind blies alle gedachten uit mijn hoofd, ik rende over de dijk en daar, op het einde van de wereld, nam een windvlaag mij mee en ervoer ik, enkele seconden lang, de sensatie van het vliegen.
is playing twister with your mind
you been artificially sad
but never naturally high
(dEUS – Everybody’s weird)
Het geweld van een storm gaf mij jaren geleden het gevoel, enkele seconden lang, intens gelukkig te zijn. Men zegt weleens dat bij kinderen de poort naar hun ziel nog open staat, in mijn ogen een manier om de twee kenwijzen te laten samensmelten. Want wanneer er nog geen duidelijke grens tussen een reflecterende geest en een participerende ziel is, kun je je nog vrij (en blij) voortbewegen in de grey area die door sommigen het godvormig gat genoemd wordt.
Helaas gaat de poort tussen ‘zien’ en ‘zijn’ steeds verder dicht en lijkt mijn leven soms geleefd te worden en de chaos in mijn hoofd immer groter. Het godvormige gat doet mij denken aan een natural high, een gevoel van één te zijn met jezelf en iedere vezel van je lichaam die opgaat in je omgeving. Het gelukkig zijn om het geluk.
Een reeks momenten in mijn leven worden gekenmerkt door dat gevoel; ongrijpbaar doch overal in mij aanwezig. De eerste zonnige dag na een lange herfst en winter die mij ieder jaar opnieuw in een euforische stemming brengt en alles om me heen doet vergeten. Een seconde, minuut of dag waarop het verstikkende gevoel van verwachtingen en verplichtingen verdwijnt, hersenspinsels je niet meer overvallen met lastige vragen en gedachten maar je gewoon jezelf bent. En daarmee gelukkig.
En als geluk mijn godvormig gat is, hoop ik op een openbaring, een manier om dit gevoel zelf op te roepen, als een bijbel die de weg aangeeft.
For now, I’m naturally sad and artificially high.
No comments:
Post a Comment