Buiten straalt de strakblauwe lucht, het is rond de 30 graden en op de droge, rode aarde verrijst de betonnen stad Brasília. Gepland in de vorm van vliegtuig, in communistisch aandoenende bouwstijl, compleet met brede lanen, genummerde woonblokken en hoog verrezen standbeelden. Het doet niet echt aan als een wereldstad, voelt niet eens als het Brazilië waar ik over gehoord had. Maar, er zijn Brazilianen, zoals onze gids, die de stad daadwerkelijk zien zoals het bedoeld is: een Utopia da Modernidade.
Brasília, gebouwd in de jaren ’50, is ontstaan waar voorheen enkel cerrado was: de Braziliaanse savanne. Op foto’s is te zien hoe de eerste weg wordt aangelegd: een rode, stoffige weg in een uitgestrekt landschap, waar enkel gras en bomen te zien zijn. Moeilijk voor te stellen dat dit dezelfde plek is waar nu betonnen kolossen het aanzicht bepalen.
Maar dit is de werkelijkheid in Brazilie: het Amazonegebied en de aangrenzende cerrado worden steeds verder ontbost. Door verstedelijking, maar vooral ook ten behoeve van de landbouw: voor de extensieve veehouderij en soja monocultuur. Vanavond vertrekken we met de bus naar Canarana in de staat Mato Grosso, waar de ontbossing het snelst plaatsvindt. Daar zullen we de ontbossing met eigen ogen kunnen zien.
Het voorkomen van ontbossing is een belangrijke speler in het bestrijden van klimaatverandering: op dit moment draagt de vrijgekomen CO2 door ontbossing voor ongeveer een kwart bij aan klimaatverandering. Daarnaast hebben bossen, en met name de Amazone, ook een meer lokale functie voor het klimaat. De Amazone wordt niet voor niets the Green Ocean genoemd: naast dat het regenwoud op zichzelf een belangrijke waterhuishouding heeft speelt het ook nog eens een grote rol in de neerslagpatronen van heel Zuid-Amerika. Zonder Amazone geen neerslag in Zuid-Brazilië, Bolivia en Argentinië.
Het behoud van het regenwoud is in het belang van ons allen. De gesprekken die we vandaag en gisteren met inheemse bevolking uit het Amazonegebied hadden maakte ons duidelijk hoe belangrijk een collectieve geest is. Geen tragedy of the commons, maar samen leven met de natuur. Zoals Marcos Terena, directeur van het inheemse museum in Brasília ons meegaf: “Love the earth that feeds you”. Ideeën waar wij volgens mij nog wel iets van kunnen leren.
12 augustus 2008
Brasília, gebouwd in de jaren ’50, is ontstaan waar voorheen enkel cerrado was: de Braziliaanse savanne. Op foto’s is te zien hoe de eerste weg wordt aangelegd: een rode, stoffige weg in een uitgestrekt landschap, waar enkel gras en bomen te zien zijn. Moeilijk voor te stellen dat dit dezelfde plek is waar nu betonnen kolossen het aanzicht bepalen.
Maar dit is de werkelijkheid in Brazilie: het Amazonegebied en de aangrenzende cerrado worden steeds verder ontbost. Door verstedelijking, maar vooral ook ten behoeve van de landbouw: voor de extensieve veehouderij en soja monocultuur. Vanavond vertrekken we met de bus naar Canarana in de staat Mato Grosso, waar de ontbossing het snelst plaatsvindt. Daar zullen we de ontbossing met eigen ogen kunnen zien.
Het voorkomen van ontbossing is een belangrijke speler in het bestrijden van klimaatverandering: op dit moment draagt de vrijgekomen CO2 door ontbossing voor ongeveer een kwart bij aan klimaatverandering. Daarnaast hebben bossen, en met name de Amazone, ook een meer lokale functie voor het klimaat. De Amazone wordt niet voor niets the Green Ocean genoemd: naast dat het regenwoud op zichzelf een belangrijke waterhuishouding heeft speelt het ook nog eens een grote rol in de neerslagpatronen van heel Zuid-Amerika. Zonder Amazone geen neerslag in Zuid-Brazilië, Bolivia en Argentinië.
Het behoud van het regenwoud is in het belang van ons allen. De gesprekken die we vandaag en gisteren met inheemse bevolking uit het Amazonegebied hadden maakte ons duidelijk hoe belangrijk een collectieve geest is. Geen tragedy of the commons, maar samen leven met de natuur. Zoals Marcos Terena, directeur van het inheemse museum in Brasília ons meegaf: “Love the earth that feeds you”. Ideeën waar wij volgens mij nog wel iets van kunnen leren.
12 augustus 2008
No comments:
Post a Comment